De klus voor vandaag houdt in dat er enkele putten in de aarde gemaakt worden om er palen in te bevestigen met snelbeton. Aan die palen komen de windschermen. Er komt ook nog een sokkel in gestabiliseerde ondergrond, als voetstuk voor de compostbak later.
Eerst wat opruimwerk. Er liggen nog enkele paletten en wat schrootafval in de weg. Als alles is opgeruimd, kan het opmeten beginnen.
De tuinpalen worden er bij gehaald. En het eerste windscherm.
Er komen 2 afsluitingen, dus zijn er 3 palen nodig. Voor elke paal dient er nog een put te worden gegraven.
De diepte is afhankelijk van de lengte van de gekozen tuinpaal. Een stevige spadesteek diep is in dit geval wel nodig. Verwijder alle overtollige aarde. 50 centimeter diep is er nodig. Dus nog even wat extra aarde eruit scheppen. Dat ziet er al beter uit, onder het goedkeurend oog van onze gevleugelde vriendinnen hier (humoristisch bedoeld).
Met wat snelbeton veranker je vliegensvlug elke tuinpaal. De werkwijze is heel simpel. Positioneer de eerste tuinpaal in de bijhorende put. Bevloei rijkelijk met wat schoon water. Voeg wat snelbeton eraan toe. Dankzij de klaargemaakte specie win je tijd en is de samenstelling steeds correct. Kieper de zak niet volledig uit. Voeg opnieuw wat water eraan toe. Dan hoef je enkel nog de natte specie goed aan te drukken. Het beton heeft het water namelijk nodig om uit te harden. Door het aandrukken verwijder je mogelijke luchtbellen, die het beton verzwakken.
De snelbeton hardt vlug uit, dus controleer je tijdig om de paal recht staat met de waterpas. Nu is er nog tijd om de paal wat te verduwen tot hij pas staat. Tevreden van het resultaat? Kieper dan de laatste resten uit de zak, wat water erbij en dan nog eens goed aanduwen. Best nog een aangenaam klusje, want het gaat vlot.
Waar moet de tweede paal uitkomen? Dat weet je door de breedte van het tuinscherm op te meten. Maar dan is er ook nog een tweede referentiepunt nodig om de palen in één lijn te krijgen. Gelukkig staat hier al een tuinafsluiting waarop we ons kunnen baseren. Even alles opmeten.
De spade is weer van dienst. Het wordt zowaar een stevige work-out in eigen tuin! Gelukkig staan er enkele supporters klaar (zie: kippen). Nog een paar keer scheppen, en dat is ook klaar!
De funderingsputten staan dan wel grosso modo op één lijn, toch controleer je dit nog eens met de waterpas. Qua diepte staan ze even hoog. Check! De eerste paal was daarnet al waterpas gezet. Met een rechte paslat te klemmen aan die eerste paal, kan je de volgende tuinpaal in één lijn zetten en klemmen. De afstand zit goed. De diepte eveneens. En ook deze moet waterpas staan, uiteraard.
Ondertussen weet je wel hoe de vork aan de steel zit. De werkwijze is natuurlijk opnieuw hetzelfde. Werk nauwkeurig op het einde. Een tuinpaal die scheef staat, daar ben je niets mee. Haal er op tijd en stond de waterpas bij, en regel de paal bij waar nodig.
Dan zitten we al aan het uitmeten van de positie van de eindpaal. Dat wordt opnieuw een beetje graafwerk.
Over lange afstanden zet je doorgaans metselkoord aan metselprofielen om iets in één lijn te brengen. Hier hoeft dat niet. We nemen er een rechte plank bij, en daarop tekenen we de lengte vanaf de eerste tuinpaal tot de laatste op af. Als je die nu klemt, kan je hem gebruiken als richtlijn. Dan moet ‘ie natuurlijk wel waterpas geklemd zijn. Voila, en nu hoef je alleen maar de laatste tuinpaal tot tegen die plank af te stellen. Simpel, en zonder veel gedoe. Nog even de finale controle met de waterpas, en dan kan het snelbeton er ook alweer in!
Je ziet, dankzij het klaargemaakte snelbeton, gaat het snel vooruit.
Een beetje verderop komt er ruimte vrij voor de compostbak, maar dan netjes opgesteld achter een andere tuinafsluiting. Ook hier moet de positie hiervoor nog wat bepaald worden. Het is een beetje op het zicht dat je dit bepaalt, wel rekening houdend met het platform dat er komt als ondergrond voor de compostbak. Dan kan je weer gaan spitten en scheppen in de grond. Gelukkig is het hier zachte teelaarde, dat schept alvast lichter dan zware kleigrond.
Het windscherm willen we even hoog als de eerste rij. Met de waterpas zet je dat punt over. Regel de paal zelf ook nog bij. En dan is het alweer tijd om te betonneren. Draag trouwens handschoenen als je met cement werkt. De specie werkt anders in op je huid, en dat vermijd je beter! Als deze eerste paal in de grond is ingewerkt, plaats je nog vlug de tweede. Het is een kwestie van meten, aarde verwijderen, en de tuinpaal recht te plaatsen. Als je dit één keer hebt gedaan, is het al gauw een koud kunstje. Maar ga niet overmoedig te werk. Faseer het uitgieten van het snelbeton, doe dit niet in één keer. Zo kan je beter veel beter de specie aanharden. Voila, nu staan alle tuinpalen stevig in de grond, maar er rest ons nog wat werk!
Tijd om de sokkel te maken. Hier komt een kleine laag in stabilisé. Dat egaliseren we nog, maar het is al beter om te vertrekken van een effen ondergrond. Even de grond bewerken dus.
Opdat de stabilisé straks niet wegvloeit na toevoeging van wat water, komt er een houten kader om alles tegen te houden. Dat hoeft niets bijzonders te zijn. Wat resthout is hiervoor voldoende. Zaag op maat af. En schroef alles stevig aan elkaar vast.
Nog even controleren of het kader waterpas geplaatst kan worden. Waar nodig bewerk je de grond nog. Hier een beetje aarde weg, daar een beetje extra aarde er bij.
Het kader ligt goed. De klaargemaakte stabilisé mag worden uitgekieperd. Verdeel over de oppervlakte. Er mag best nog wat extra stabilisé erbij. Alleen, het begint even te regen. Kleine pauze dus. Die enkele druppels kunnen trouwens geen kwaad. De stabilisé kan niet uitspoelen dankzij het houten kader, en er is uiteindelijk toch water nodig om de specie te laten uitharden. Eerst nog de sokkel egaliseren, zodat het een mooie effen platform wordt. Als je tevreden bent van het resultaat, nog even wat bevloeien zodat de stabilisé niet te snel uitdroogt.
Tijd voor het laatste onderdeel. Het monteren van de windschermen. De stelplank mag nu weg. En met enkele lijmklemmen heb je vlug het windscherm aan de palen geklemd. Plaats het windscherm trouwens enige centimeters van de grond. Zo hoeft ‘ie niet op een natte ondergrond te blijven staan, wat makkelijker houtrot oplevert. Dan is het enkel nog enkel houtschroeven erin te draaien, en heb je in een handomdraai de tuinafsluiting gemonteerd. Gebruik wel rvs-schroeven die beter bestand zijn tegen alle weersomstandigheden. Klaar met schroeven? Haal de lijmklemmen weg, en dan is het tijd om de andere rij af te werken.
Een extra helpende hand kan natuurlijk nooit geen kwaad voor zo’n tuinklus. Goed klemmen is de boodschap. En daarna hoef je alleen nog maar te schroeven. Dat is zo’n werkje dat goed opschiet, wat het alleen maar plezant maakt. En met het losmaken van de lijmklemmen, zit deze klus er officieel op!