Man 1 Ik ben Luc Lapere, uh beeldhouwer in koperen beelden. Heel dikwijls die ronddraaien, monumentale figuren, die eigenlijk ook op ronde punten staan. Het is een techniek die ik me eigen gemaakt heb. Dit een verzameling van technieken eigenlijk. Uh, het klassieke smeden. Dan het gassmeltlassen om de koperen platen op te warmen. Dus als koper opwarmt gaan de moleculen uit elkaar en dan zijn ze zachter om te bewerken. Man 1 En als je ze dan inklopt, dan worden ze weer hard. Dus het is continu opwarmen… en het is natuurlijk zoals wiskunde: een ontplooiing van twee dimensies naar drie dimensies. En ik ben ook gekend voor de monumentale figuren die ronddraaien in de wind. Man 1 koper uh heeft ten eerste de warmte, de kleuren die je eigenlijk hebt… zeker doordat ik het materiaal smelt in mekaar. Dus dat is eigenlijk in een techniek dat je nergens kunt leren. Dat is iets wat ik zelf ontwikkeld heb. Want als je uitsmeedt op gewoon gelast materiaal met toevoegmateriaal springt het uit elkaar. Dus kun je d'r niet meer op smeden terwijl, als je het smelt in mekaar op 1250 graden kan je d'r blijven op smeden en krijg je die die die die die ronde uh vormgeving. Man 1 Ik had ook iets van: ik wil iets apart doen en daarom ben ik in koper beginnen werken, zeker om die luchtigheid in de beelden te krijgen. Natuurlijk, dat is een evolutie van jaren geweest. Je moet toch zeggen dat het tien jaar geduurd heeft voordat ik me maître sculpteur allee voor dat m'n koper, m’n materiaal volledig beheers. Man 1 Ik vertrek eigenlijk altijd uit platte koperen platen van twee meter op een meter. Het eerste dat ik moet doen is een patroon tekenen. Dus je hebt hier nu die figuur. En dan ga je ze gaan uitknippen. Uiteraard. Je ziet dat. Nu heb je uw patroon klaar waarvan je in feite vertrekt. Zie je? We gaan dan u aftekenen op het koper. Man 1 Dat is met een stift eigenlijk, met een scherpe punt, waarmee je eigenlijk op het koper krast. Natuurlijk, ik zie nu mooi die lijnen hier en die ga ik nu met mijn knabbelschaar… Dat zijn twee millimeter platen, dat is juist het maximum waarvoor je dat kan gebruiken. Man 1 Voilà, en je hebt nu je figuur. Nu gaan we eigenlijk de techniek van het gassmeltlassen toepassen. Acetyleen is eigenlijk de brandstof, de zuurstof om de temperatuur te verhogen. Dus ik heb een 1250 graden nodig om het te smelten in elkaar. Man 1 Dus nu gaan we de plaat aan de voorkant gaan opwarmen. Dat die roodgloeiend eigenlijk is. Dus dat is met een grote bek. Eerst acetyleen openen… Man 1 Nu heeft die natuurlijk gloeiend heet. Het eerste wat we doen, dat is afkoelen. Dus de moleculen van het koper gaan eigenlijk uh zowat slap worden en je kan dat bewerken. Je ziet ik kan dat onmiddellijk vastnemen. Dit is niet zoals een gewoon metaal. Koper is een goeie geleider. Man 1 Dus nu gaan wij in feite de borsten uitkloppen. Dat is in een blokje lood dat ik uitgeklopt heb. Met een ronde hamer. Man 1 Nu gaan we die arm terug voorwaarts in feite plooien. Man 1 Zie je? Hier ga ik dan twee puntjes kloppen. Zoals je hier eigenlijk hebt van het sleutelbeen. Man 1 Dus ik heb verschillende soorten hamers die ik gebruik in de verschillende fases. Voor de borsten is meer de grotere. Da’s dan voor de kleinere werken. Zie je? Je hebt hier de grote smeedhamer voor de kracht en voor armen uit te slaan. Man 1 Dat is hier dan voor meer de hollingen. Je hebt dan ook de rechte kant… Je ziet, dat zijn verschillende… en dat is het klein, het kleinere, dat ik dan, je zal dat zien, in de latere fase, ga ik met dat klein hamertje wat dieper uitslaan. Dus nu hebben we het bekken… Man 1 Voilà, Man 1 Dus we zitten al met een basisvorm. Dus we gaan nu een klein beetje om die rotaties van bekken en schouderlijn… Man 1 Voilà, Zie je de rotatie al komen? In het werk? Nu gaan we in feite van de binnenkant altijd opwarmen. Want je zal dat zien, de tweede keer dat je het doet, ga ik de mooiste kleur bereiken in feite als ik van de binnenkant opwarm. Dus we starten terug met acetyleen en zuurstof. Man 1 Terug afkoelen in het water. Man 1 En nu ga ik met het klein hamertje beginnen, in feite met de borsten, dat is waar ik het meest, zoals ik gezegd had, naar beneden… Je ziet: dat is maar beetje per beetje… Je moet dat toch wel, dat procedé een twintig, dertig keer herhalen. Man 1 Dan nog de pubis. Man 1 Terug een klein beetje te corrigeren… Man 1 Dus het moet roodgloeiend zijn, maar natuurlijk opletten dat het niet smelt, hé. Man 1 Da's, om het roodgloeiend, dat is rond de 1000 à 1100 graden. 1250 is smelten. Zie je wel? Nu krijg je al een kleurschakering doordat ik hier opgewarmd heb. Zie je die kleuren uitlopen. En dat gaat natuurlijk uh, een accent zijn dat we dan later kunnen steken in de werken. Man 1 Terug met mijn klein hamertje. Man 1 Die basisvorm die je hier eigenlijk hebt, je ziet al de beweging en al er in komen, maar ge moet dat toch wel een 20, 30 keer terug opwarmen, terug uitslaan om uiteindelijk naar zo’n resultaat te komen. Dus de borstjes zien hier mooi uitgedreven, je ziet de hollingen, het buikje. De beweging die er al inzit. Man 1 Dat is nu de achterkant, die we heel uitgesmeed hebben. En dat is natuurlijk de moeilijkheid om de twee stukken moeten perfect passen op elkaar. Dus we komen nu van het aambeeld en die twee stukken gaan we nu aan elkaar smelten. Man 1 Dus we gaan onze zonnebril aandoen, omdat dat smelten in elkaar wel intenser is voor de ogen. Man 1 Voor mij is een zonnebril in feite genoeg. Terug met de grote brander… Man 1 En dat is koperdraad van vijf millimeter die ik ga smelten ertussen. Man 1 We gaan eerst de koperdraad afkoelen. Man 1 Je ziet: die staan nu voorlopig aan elkaar. Maar ik ga nu die armen mooi samen brengen op het aambeeld. Je ziet, want dat is belangrijk dat er zo weinig mogelijk speling tussen zit. Man 1 Terug afkoelen. Man 1 Dus nu hebben we eigenlijk het werkstuk… De twee bekkenhelften zijn d'r aangezet. Het loopt mooi door, die lijngeving, die verticale lijngeving. Nu moeten we een inox staaf plooien eigenlijk. Uh om ja de stevigheid te steken. Da's een inox staaf die bekleed is met koper. Ik heb hier nu een inox staaf van één centimeter dikte. Man 1 Let op, inox is zeer stevig. Voor zo'n beeldje is dat dik genoeg, en een koper uh buis die d'r insluit. Dus we gaan dat nu afzagen. Man 1 Nu moeten we die inox staaf die bekleed is met koper eigenlijk uitplooien dat het mooi die beweging in feite meegaat. Man 1 Natuurlijk, om staven te buigen van 2,5 centimeter, dat kan ik hier niet doen. Dan moet ik naar het bedrijf, het inox bedrijf eigenlijk gaan, in Zwevezele, en helpen ze mij daar in feite om de vorm te steken die ik wil. Man 1 Dus die buiging zit er nu al eigenlijk heel mooi in. Het is misschien ietsje te veel… dus ik ga het een klein beetje bijplooien eigenlijk op het aambeeld. Da's geen evidentie. Man 1 Zodat we beweging zo'n hebben op de vlakken – zie je? – heb ik die een beetje naar de binnenkant gedaan, zodanig dat je eigenlijk een hele beweging ga krijgen en het werkstuk. Man 1 Je ziet wel, Inox, ja, dat is een stevig materiaal, dat buig je niet zomaar. We gaan dat beetje per beetje doen… Man 1 Ja, nu hebben het werkstuk, zie je, als we het gaan plaatsen in de sokkel staat dat mooi rechtop, heb je terug gans die beweging. Dus dat gaan we nu hier smelten op elkaar. Ik ga dat hier nu samenkloppen. Man 1 En gans de stevigheid komt natuurlijk uit die inox versterking die d'r binnen in zit, hé. Man 1 Die koper koelt direct af. Maar als je met een inox versteviging zit, moet je altijd opletten eigenlijk dat je je niet verbrandt. Want natuurlijk dat koelt veel minder rap af. Daarom laat ik ze meestal dan eigenlijk langer zitten in het water. Dus je ziet de onderkant zal al goed afgekoeld zijn… Man 1 Hoor je hem? hij is bezig nog met afkoelen eigenlijk, hé. We gaan dat nu een klein beetje bijsmeden dat dat mooi rond eigenlijk is. Man 1 Dus nu hebben we hier die lijn. Ge ziet ze. Dus het smeden continu van elke zijde. Je ziet, ze draait ook heel soepel rond. Nu gaan we het hoofdje en de armen in feite erop zetten.