Pieter / Axel Een nieuwe keuken. De keukenplaatsers hebben hun werk gedaan. De meubelen zijn geïnstalleerd, de toestellen ook. Maar, een nieuwe keuken, da’s ook altijd een klein beetje een verbouwing. En op de muren, en het plafond zie je nog de sporen van die verbouwing. Dus er zijn eigenlijk nog een heleboel kleine taakjes die we allemaal, stap voor stap gaan aanpakken. In de vorige aflevering zag je hoe we begonnen. Verschillende verbouwsporen werden zorgvuldig weggewerkt, althans met een eerste laag. Deze aflevering staat dus in het teken van de tweede laag. Maar voor we beginnen brengen we opnieuw bescherming aan, en doen we eens de toer met ons paletmes. We gaan overal langs om oneffenheden weg te steken, om brokjes opgedroogde gips weg te halen. De planken kregen al twee lagen vulmiddel, dus die kunnen we gladschuren. We schuren voor we opnieuw met gips beginnen, we willen niet dat het schuurstof in de natte gips gaat kleven. We schuren met de gipsschuurpad. Het schuurblad hebben we kort afgesneden, zo kunnen we preciezer schuren, zonder de keukenkasten te beschadigen. Schuren maakt stof, eerste taak is dus dit stof weg te halen. Dat lukt het best met een vochtige doek. We nemen ook onze afplaktape erbij. En nu gaan we toch wel een speciale techniek gebruiken voor het afplakken. We zitten namelijk met een smalle rand van het keukenmeubel, die steekt enkele millimeters uit. We kleven de tape op die rand en we zorgen ervoor dat de tape de rand goed omsluit. Vervolgens snijden we met een scherp breekmes langs de rand en halen het overtollige weg. Zo is de uitstekende neus van de kast helemaal beschermt. Pieter / Axel We gaan onze mdf-paneeltjes schilderen. Dat doen we met een lakverf. Een lakverf is ietsje steviger dan gewoon een muurverf, bijvoorbeeld. Voor de lakverf gebruiken we altijd eerst een primer. Zowel de primer als de lakverf kunnen we aanbrengen met een lakrolletje. Onze primer is, net als onze lak trouwens, watergedragen. We kiezen daarvoor omdat watergedragen producten makkelijker verwerkbaar zijn, zeker in het opruimen. Echt veel oppervlakte is er niet, dus de paneeltjes raken snel geschilderd, of geprimed, om juist te zijn. Ik weet niet of het opvalt, maar de primer is aangekleurd: die heeft dezelfde lichtgrijze kleur als de keukenkasten. Dat spaart straks een extra laagje lak uit. Zo. De tape halen we weg voor alles is opgedroogd. Ondertussen gaan we verder met de oneffenheden. Het plafond blijft oneffen, hier tegen de muur. Hier stond de oude keuken. We pakken de volledige strook aan, met een fijn vulmiddel. Ok, dit is misschien niet het product dat we zouden aanraden om hiervoor te kopen. Het is het vulmiddel voor de naden, en we hebben hier een volle emmer voor twee naden. Dus, om niet te verspillen gebruiken we de pasta ook hiervoor. En op zich: het is vulmiddel en afwerkingsplamuur in één, dus het kan de putjes vullen én het kan strak afgewerkt worden. Eigenlijk perfect wat we nodig hebben. We brengen het ook aan zoals we naden zouden afwerken: eerst aanbrengen met het plamuurmes, en dan glad zetten met het brede mes. Ook de andere plafonddetails werken we nog wat bij. En dan gaan we nu het product gebruiken waarvoor het eigenlijk dient: de naden vullen. Het vullen zelf is al achter de rug, dat was de eerste laag. Nu volgt een tweede, bredere afwerkingslaag. Traditioneel gebruik je daar twee verschillende producten voor, een filler en een finisher, maar dit specifieke product is geschikt om beide lagen mee aan te brengen. Voor deze brede finish-laag gebruiken we het brede mes. Da’s logisch. En dan is er nog de muur aan het raam. Ook die pakken we aan met hetzelfde product. Onze emmer is nog lang niet leeg, en we hebben op het plafond gemerkt dat dit vulmiddel eigenlijk wel vlot in een dunne laag aan te brengen is. De fouten die tevoorschijn kwamen bij het weghalen van het behangpapier zijn zo van de baan. Het is een stukje onverwacht extra werk, dat heb je soms bij het klussen. Maar kijk, met een flexibele ingesteldheid en een even flexibel inzetbaar product zijn de problemen straks nog maar een vage herinnering. Ok, dat het zo vlug zou gaan, dat is een beetje wishfull thinking, dat beseffen we de volgende dag. Er moet geschuurd worden voor een glad resultaat. Korrel 100 op onze giraf, dus. Gelukkig is dit schuren met stofafzuiging. Een relatief proper werkje dus. Na korrel 100, kiezen we korrel 240. Da’s het resultaat dat we wensen. Met een plamuurmes halen we nog de brokjes uit de hoek, en daarmee is die muur klaar. Pieter / Axel Onze gepleisterde muur hebben we in twee fases geschuurd, eerst ruw met korrel 100, en dan fijner, korrel 240. Op het gipskarton kan dat helemaal niet. Als je daar met een korrel 100 op zit beschadig je het karton, dus we gaan direct beginnen met een korrel 240. Ook het plafond krijgt nog een schuurbeurt. Heb je geen giraf ter beschikking, dan kan je ook manueel schuren. Da’s lastiger en maakt meer stof, maar het kan. En voor details en precisiewerk is het zelfs beter. Gedaan? Toch niet. Nog een extra inspanning om alles perfect glad te krijgen. Ga eerst langs de muur en voel – “Voel”, met je vingers dus, niet alleen op het zicht – voel waar er nog oneffenheden zijn, en duidt die aan met potlood. Controleer zo al je werk. Pas na de controleronde neem je je materiaal: de gipsschuurpad om oneffenheden weg te schuren. Hier geen stofafzuiging, dus neem het stof weg met een natte doek. Als er nog plaatsen zijn waar er wat te weinig vulmiddel zit, kan je daar nog wat extra aanbrengen. Hou je wel in, het is niet de bedoeling om de muur helemaal opnieuw in te strijken. Met de stofzuiger halen we nog alle stof uit de naden. We maken ook de kastoppervlakken schoon, want we gaan kitten. En daarvoor moeten we eerst afplakken met een tape die voor rechte lijnen zal zorgen. Breng de tape aan, zowel op de meubels als op de rand van het gipskarton. Druk de tape goed aan. Gebruik een mes om de tape overal recht af te snijden. Dit moet proper gedaan worden. Langs alle randen komt een dubbele strook tape, daar kruipen dus de nodige meters in. Zorg dat je genoeg tape op voorraad hebt. Kitten doen we met schilderskit. Dat is de overschilderbare variant. We gaan maar een dun lijntje kitten, dus snij de tuit van de koker niet te kort af. Hoe je moet kitten, dat weet je als trouwe kijker al, maar voor de newbee’s: Netjes de kit aanbrengen in de opening. Daarna wat afwerkzeep spuiten, en tenslotte, met een lepeltje, of met de natte vinger, de kit gladstrijken. Roger vindt het makkelijk om een rol papier bij de hand te hebben, zo kan hij de overtollige kit makkelijk kwijt. En toegegeven, die techniek zorgt ervoor dat de kit niet overal komt te zitten. Na het afstrijken haal je de tape weg. En dan komt nog zo’n Roger-handigheidje: bevuilde tape smijt je altijd in een ruime kartonnen doos. Je kan achteraf dan alles helemaal samendrukken, zonder dat je vlekken maakt. Er zijn best wel wat naden te kitten bij deze muur, dus we blijven nog wel even bezig. Kijk volgende keer ook, dan gaat er, hopelijk, al wat verf tegen de muur.